Μουσική Άπω Ανατολής, Β' Θεάτρου

Επιμέλεια παρουσίασης: Λάμπρος Κατσούλης, 20/4/2022

Όπερα Πεκίνου

Γ. Η. (Β Θεάτρου), 11 Μαρτίου 2022

Βίντεο: Beijing Opera

Η Όπερα του Πεκίνου αποκαλείται «Όπερα της Ανατολής», και αποτελεί σημαντική παράδοση του κινέζικου πολιτισμού. Λέγεται «Όπερα του Πεκίνου» επειδή εξελίχθηκε και διαμορφώθηκε στην κινεζική πρωτεύουσα. Η Όπερα του Πεκίνου έχει ιστορία 200 χρόνων, και προέρχεται από παλιές τοπικές όπερες. Πιο συγκεκριμένα, τον 18ο αιώνα, η Όπερα Αν Χουέι (Anhui) ήταν πολύ δημοφιλής στη βόρεια Κίνα.

Το 1790, ένας θίασος της Όπερας Αν Χουέι πήγε για πρώτη φορά στο Πεκίνο για να συμμετάσχει στους εορτασμούς των γενεθλίων του αυτοκράτορα. Αργότερα, άλλοι θίασοι της Όπερας Αν Χουέι πήγαν για παραστάσεις στο Πεκίνο. Η Όπερα Αν Χουέι ήταν ευπροσάρμοστη και απορροφούσε εύκολα τα δραματικά στοιχεία άλλων ειδών όπερας. Το Πεκίνο συγκέντρωνε πολλές τοπικές όπερες, γεγονός που έκανε την Όπερα Αν Χουέι εμπλουτιστεί και να βελτιωθεί με γρήγορο ρυθμό. Στα τέλη του 19ου αιώνα και της μορφή και έγινε ένα τις αρχές του 20ου, μετά από 10 χρόνια εμπλουτισμού και συγχώνευσης διαφορετικών στοιχείων, η Όπερα του Πεκίνου πήρε την τελική από τα σπουδαιότερα είδη όπερας στην Κίνα.

Η Όπερα του Πεκίνου περιλαμβάνει έναν εντυπωσιακό κατάλογο έργων, καλλιτεχνών, θιάσων, κοινών και επιρροών, και κατέχει την πρώτη θέση στο καλλιτεχνικό στερέωμα της Κίνας. Η Όπερα του Πεκίνου είναι μια περιεκτική δραματική τέχνη, καθώς αναμειγνύει τραγούδι, πεζό λόγο, δράμα, μάχες και χορό, χρησιμοποιώντας δραματικές μεθόδους για να διηγηθεί ιστορίες και να απεικονίσει χαρακτήρες. Οι βασικοί χαρακτήρες στην Όπερα του Πεκίνου περιλαμβάνουν το αρσενικό, το θηλυκό, τον κωμικό, καθώς και ένα χαρακτήρα με έντονα βαμμένο πρόσωπο. Επιπλέον, υπάρχουν και δευτερεύοντες χαρακτήρες. Το πιο ιδιαίτερο στοιχείο στην όπερα του Πεκίνου είναι οι διάφοροι τύποι μακιγιάζ, γιατί από αυτό φαίνονται η προσωπικότητα, τα χαρακτηριστικά και η μοίρα του κάθε χαρακτήρα. Για παράδειγμα, το κόκκινο χρώμα αποδίδει έναν πιστό και ευγενή χαρακτήρα, το μοβ συμβολίζει τη σοφία και γενναιότητα, το μαύρο δείχνει ότι ο χαρακτήρας είναι τίμιος και ακέραιος, το λευκό υπονοεί αγριότητα και πανουργία, το μπλε σημαίνει δύναμη και παλικαριά, το κίτρινο εκφράζει καταναγκασμό και προδοσία, ενώ το χρυσό και το ασημένιο χρησιμοποιούνται για θηρία προκειμένου να συμβολίσουν το μυστήριο.

Συναυλία κινεζικής μουσικής

Ι. Χ.-Ι. (Β Θεάτρου), 13 Μαρτίου 2022

Βιντεο: Meet Culture Λευκάδα - Κίνα (Μουσική συνάντηση) - 1/10/2017

Κινεζική μουσική, η μορφή τέχνης οργανωμένων φωνητικών και οργανικών ήχων που αναπτύχθηκαν στην Κίνα. Είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο ανεπτυγμένα από όλα τα γνωστά μουσικά συστήματα.

Η Κίνα επισήμως Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας είναι χώρα της Ανατολικής Ασίας και η χώρα με το μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο. Πρωτεύουσα της Κίνας είναι το Πεκίνο. Γεωγραφικά είναι η μεγαλύτερη χώρα στην περιοχή της Ανατολικής Ασίας και η τέταρτη μεγαλύτερη στον κόσμο. Από την ίδρυση της, το 1949, κυβερνάται από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).

Ανάλογα με τις λειτουργίες και μεθόδους του παιξίματος, τα παραδοσιακά κινεζικά μουσικά όργανα χωρίζονται σε 4 είδη. Μέσω της χρήσης των διαφορετικών οργάνων και του συνδυασμού τους, εκφράζονται διαφορετικές αισθήσεις, ιδέες και ψυχικές διαθέσεις. Σύμφωνα με την παράδοση, τα έργα ακολουθούσαν συγκεκριμένο σύστημα μουσικών κανόνων κατά την διάρκεια της δημιουργίας τους. Οι κανόνες αυτοί περιλάμβαναν τις παραλλαγές, την κυκλοφορία, τον συνδυασμό και την συγκρότηση. Οι πρώτοι δύο χρησιμοποιούνταν ευρύτατα.

Κύριο χαρακτηριστικό μουσικό γνώρισμα σε αυτές τις χώρες (Άπω Ανατολής-γενικά) είναι οι Πεντατονικές κλίμακες, δηλαδή κλίμακες με πέντε νότες αντί για επτά. Κλίμακες με πέντε νότες, συναντάμε και στην Ελλάδα, στην μουσική της Ηπείρου. Επίσης και σε άλλες περιοχές του κόσμου μαζί με άλλες κλίμακες.

Σε αυτό το βίντεο από τα δώδεκα έως τα τριάντα πέντε λεπτά του βλέπομε δυο καλλιτέχνες να μας παρουσιάζουν την μουσική της χωράς τους της Κίνας. Τα τραγούδια έχουνε μια απαλή μελωδία που μας προκαλεί νοσταλγία. Τα όργανα που παρουσιάζονται στο βίντεο είναι δύο από τα παραδοσιακά όργανα της Κίνας. Δυστυχώς τα ονόματα τους μου διαφεύγουν.

Σε αυτό το κουαρτέτο ή το κουιντέτο με λυρική και μαλακή μελωδία είναι άκρως κατάλληλα για μουσική δωματίου. Ανάλογα με τις λειτουργίες και μεθόδους του παιξίματος, τα παραδοσιακά κινεζικά μουσικά όργανα χωρίζονται σε 4 είδη: Το πνευστό, το κρουστό, το έγχορδο χωρίς και το έγχορδο με δοξάρι. Μέσω της χρήσης των διαφορετικών οργάνων και του συνδυασμού τους, εκφράζονται διαφορετικές αισθήσεις, ιδέες και ψυχικές διαθέσεις.

Ενδιαφέρον γεγονός για την Κίνα:

Την τελευταία δεκαετία, η οικονομία της Κίνας αναπτύχθηκε 7 φορές περισσότερο από όσο αναπτύχθηκε  η οικονομία της Αμερικής  (316% έναντι 43%). Το 80% των παιχνιδιών κατασκευάζονται στην Κίνα. Όσο αφορά τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, το αντίστοιχο ποσοστό είναι 85%.

Κατά την διάρκεια της αναζήτησής μου για την εργασία ανακάλυψαν πως η Κίνα είναι μια μαγευτική χωρά με συγκλονιστικό πολιτισμό και κουλτούρα

Λινκ:

https://delphipages.live/el/διάφορα/chinese-music

https://el.wikipedia.org/wiki/Κινέζικη_μουσική

https://antikleidi.com/2011/10/08/17-facts-about-china-that-will-blow-your-mind/

Όπερα Κουν

Κ. Γ. (Β Θεάτρου), 15 Μαρτίου 2022

Τίτλος τραγουδιού: Το περίπτερο των λουλουδιών

Η Όπερα Κουν Τσου, γνωστή και ως Κουν Τσανγκ, είναι ένα είδος όπερας του Κουνσάν της νομαρχίας Σουτζόου στην Κίνα, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε κατά το τέλος της Δυναστείας Γιουάν και τις αρχές της Δυναστείας Μινγκ (στα μέσα του 14ου αιώνα). Η Όπερα Κουν Τσου είναι η παλαιότερη παραδοσιακή όπερα της Κίνας με την μεγαλύτερη επιρροή. Πολλοί άλλοι τύποι τοπικής δραματουργίας αναπτύχθηκαν έχοντας ως βάση αυτό το είδος όπερας, επομένως εδώ και καιρό επονομάζεται ως η «Μητέρα της κινεζικής όπερας». Η Κουν Τσου είναι επίσης το είδος όπερας που απολαμβάνει το πιο πλήρες σύστημα παράστασης στην ιστορία της κινεζικής όπερας. Έχοντας μια πολύχρονη βάση και πλούσια κληρονομιά, η Όπερα Κουν Τσου είναι το αποτέλεσμα του εξαιρετικά ανεπτυγμένου κινεζικού πολιτισμού και της τέχνης και κατέχει μια πολύ σημαντική θέση στην ιστορία της κινεζικής λογοτεχνίας, όπερας, μουσικής και χορού. Η Κουν Τσου είναι ένα μίγμα τραγουδιού, υποκριτικής, απαγγελίας, καθώς και πολεμικών τεχνών.

Χρησιμοποιεί τύμπανα και πίνακες για τον έλεγχο του ρυθμού, και περιλαμβάνει φλάουτο, τρίχορδο σανσιέν και άλλα κινεζικά μουσικά όργανα ως κύρια συνοδεία της. Η όπερα χρησιμοποιεί κυρίως την μανδαρίνικη διάλεκτο του Σουτζόου ως γλώσσα στα τραγούδια και στο διάλογο. Το 2001, η Όπερα Κουν Τσου συμπεριλήφθηκε επίσημα στην «λίστα προφορικής και άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς» της UNESCO. Επιπλέον, η Όπερα Κουν Τσου, μαζί με άλλες τρεις όπερες που προέρχονται από το Χαϊγιάν, το Γιουγιάο (και τα δύο στην επαρχία Τζετζίανγκ) και το Γιγιάνγκ, είναι γνωστές ως οι «τέσσερις πιο διάσημες όπερες της Δυναστείας Μινγκ», που ανήκουν στο είδος όπερας της νότιας Κίνας.

Πλοκή έργου

Μια ωραία ανοιξιάτικη μέρα, μια υπηρέτρια πείθει την Du Liniang, τη δεκαεξάχρονη κόρη ενός σημαντικού αξιωματούχου, του Du Bao, να κάνει μια βόλτα στον κήπο, όπου την παίρνει ο ύπνος. Το όνειρό της συναντά έναν νεαρό μελετητή, που αργότερα στο έργο αναγνωρίστηκε ως ο Liu Mengmei, τον οποίο δεν έχει γνωρίσει ποτέ στην πραγματική ζωή. Οι τολμηρές προόδους του Liu ξεκινούν ένα φλογερό ειδύλλιο μεταξύ των δύο και ανθίζει γρήγορα. Το όνειρο της Du Liniang διακόπτεται από ένα πέταλο λουλουδιών που πέφτει πάνω της. Η Du Liniang,μη μπορώντας να συνέλθει από την καθήλωσή της, η Du Liniang χάνεται και πεθαίνει. Ο πρόεδρος του υποκόσμου κρίνει ότι ένας γάμος μεταξύ του Du Liniang και του Liu Mengmei είναι προκαθορισμένος και η Du Liniang πρέπει να επιστρέψει στον επίγειο κόσμο. Ο Du Liniang εμφανίζεται στον Liu Mengmei στα όνειρά του. Μόλις αναγνωρίσει ότι η νεκρή κόρη του Du Bao είναι η κυρία που εμφανίζεται στα όνειρά του, ο Liu συμφωνεί να την εκταφή μετά από αίτημά της και ο Du Liniang επανέρχεται στη ζωή. Ωστόσο Λιου επισκέπτεται τον Ντου Μπάο και τον ενημερώνει για την ανάσταση της κόρης του. Ο Liu φυλακίζεται, επειδή ήταν ληστής ταφών και απατεώνας. Ο Liu Mengmei γλιτώνει οριακά τον θάνατο με βασανιστήρια χάρη στην άφιξη των αποτελεσμάτων της αυτοκρατορικής εξέτασης στην οποία ο Liu βρίσκεται στην κορυφή της λίστας. Ο αυτοκράτορας συγχωρεί όλους.

Όπερα Πεκίνου, “Τα δεκατρία θαύματα του Tongguang”

Μ. Μ. (Β Εικαστικών), 11 Μαρτίου 2022

BINTEO: 同光十三绝 - 京剧选段 Chinese Opera

ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ:
ΤΟΠΟΣ : Όπερα του Πεκίνου
Ημερομηνία : 2014
Καλλιτέχνες: θίασος Hui
Είδος : θέατρο

Η Όπερα του Πεκίνου αποκαλείται “Όπερα της Ανατολής” και αποτελεί σημαντική παράδοση του κινεζικού πολιτισμού. Η μουσική ανέκαθεν κατέχει σπουδαία θέση στον πολιτισμό της Κίνας. Η Όπερα του Πεκίνου έχει ιστορία 200 χρόνων, και προέρχεται από παλιές τοπικές όπερες. Εντοπίζουμε 368 διαφορετικά είδη κινεζική όπερας, τα οποία διακρίνονται στα είδη της Βόρειας Κίνας (όπερα ΓΙΟΥ ΤΣΟΥ) και στα είδη της Νότιας Κίνας (όπερα ΚΟΥΝΤΣΟΥ). Κινεζική όπερα ονομάζουμε μια μορφή δράματος που λαμβάνει χώρα στην Κίνα. Οι τέσσερις καλλιτεχνικές τέχνες των παραστάσεων της όπερας του Πεκίνου είναι: το τραγούδι, η ανάγνωση, η εκτέλεση και το παιχνίδι. Είναι μια τέχνη που χρονολογείται από τον 3ο αιώνα π.Χ.

Στο παραπάνω βίντεο βλέπουμε την παράσταση ‘’Τα δεκατρία θαύματα του TONGGUANG’’ από τον θίασο Hui στο πιο δημοφιλές τηλεοπτικό σόου της Κίνας The spring festival gala από την όπερα του Πεκίνου. Η πλοκή στα έργα της όπερας παραπέμπει σε γνωστά γεγονότα της κινεζικής ιστορίας (επαναστάσεις, επετείους) αλλά μερικές φορές αναφέρονται και σε στοιχεία από τα παραμύθια.

Η παράσταση έχει λυρικές σκηνές με συνοδεία οργάνων, παντομίμα και χορό. Οι διάλογοι στην παράσταση υπάρχουν με τη μορφή ρετσιτατίβου που είναι ένα είδος απαγγελίας συνοδευόμενη από μία ορχήστρα. Αξίζει όμως να αναφερθούμε και στο μακιγιάζ των ηθοποιών το οποίο είναι περίτεχνο και συμβολίζει κάθε φορά με τα χρώματα και τα σχέδια του τον χαρακτήρα που υποδύεται κάθε φορά ο ηθοποιός. Τα χρώματα στο μακιγιάζ συμβολίζουν τα χαρακτηριστικά των χαρακτήρων για παράδειγμα το λευκό δηλώνει το κακό, το μωβ συμβολίζει τη σοφία ενώ το μαύρο τη βία και το μπλε το έγκλημα. Όσο για το κόκκινο που είναι το πιο χαρακτηριστικό χρώμα στις μάσκες συμβολίζει τους ήρωες και τους στρατηγούς.

Το περίτεχνο μακιγιάζ και τα φαντασμαγορικά κοστούμια των ηθοποιών δημιουργούν μία εντυπωσιακή πανδαισία χρωμάτων και μαζί με τη μουσική και τον χορό των ηθοποιών δημιουργούν μια φαντασμαγορική εμπειρία για κάθε θεατή.

Φεστιβάλ Κυότο: Χορός Nihon-buyo

Μ. Μ. (Β Εικαστικών), 7 Μαρστίου 2022

Βίντεο: Nihon-buyo Traditional Japanese Dancer with Koto, Shamisen and Shakuhachi Players

Διεξήχθη στις 7 Απριλίου του 2014, σε ένα θέατρο της Ιαπωνίας. Ονόματα καλλιτεχνών-συγκρότημα: Στο βίντεο παρουσιάζεται η χορεύτρια Haru Ichiban και συνοδευέται από το συγκρότημα Japanesque που χρησιμοποιούν τα εξής όργανα: Koto, shamisen, shakuhachi flute.

Γεγονός-είδος: Στη συγκεκριμένη τελετή παρουσιάζεται ένας από τους πιο γνωστούς και παραδοσιακούς χορούς της Ιαπωνίας το Nihon-buyo.

Το βίντεο έχει βιντεοσκοπηθεί και δημοσιευθεί από το κανάλι Contraband Entertainment.

Λίγα λόγια για την Ιαπωνία

Η Ιαπωνία ιαπωνικά: (日本‎ επίσημα: 日本国) είναι νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας. Οι Ιάπωνες ή Νιχόν-τζιν (日本人) την αποκαλούν Νιχόν (Nihon) ή Νιππόν (Nippon) και το όνομά της είναι συνδυασμός δύο ιδεογραμμάτων, που σημαίνουν ήλιος και αρχή αντίστοιχα. Είναι γνωστή επίσης ως Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εκτείνεται σε μεγάλο μέρος του Ιαπωνικού Αρχιπελάγους, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ωκεανό και κατά μήκος των ακτών της Ρωσίας και της Κορέας, από τις οποίες χωρίζεται από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αποτελείται από τέσσερα μεγάλα νησιά, Χοκκάιντο, Σικόκου, Κιούσου και Χονσού, τα οποία συνοδεύονται επίσης από χιλιάδες μικρότερα (για την ακρίβεια το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας αποτελείται από 6.852 νησιά). Τα περισσότερα από αυτά είναι ορεινά και ηφαιστειακά· για παράδειγμα η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας το όρος Φούτζι, είναι ηφαίστειο. Έχει πληθυσμό 125.570.000 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021 και συνολική έκταση 377.972 τ.χλμ. Η μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας και εκ των πραγμάτων πρωτεύουσα είναι το Τόκιο, το οποίο μαζί με τη μητροπολιτική περιοχή έχει περισσότερους των 30 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι η μεγαλύτερη Μητροπολιτική Περιοχή στον κόσμο. Οι Ιάπωνες αποτελούν το 98,5% του πληθυσμού της χώρας. Από την μεταρρύθμιση του 1947, η χώρα έχει έναν Αυτοκράτορα και εκλεγμένο κοινοβούλιο που ονομάζεται Εθνική Δίαιτα.

Η μουσική της Ιαπωνίας

Η λαϊκή μουσική της Ιαπωνίας, της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις μουσικές της Κίνας, του Θιβέτ και έχει επηρεαστεί γενικά από όλες τις Βουδιστικές μουσικές. Η μουσική τους είναι στενά δεμένη με τον χώρο, την ποίηση, το θέατρο και την θρησκεία. Η παραδοσιακή μουσική στην Ιαπωνία χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες: μουσική για το θέατρο Νταγκάου, μουσική για το θέατρο Νο και οργανική μουσική για Κότο και Σαμουκάτσι. Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν πεντάφθογγες κλίμακες. Ο ρυθμός είναι δίσημος και ελεύθερος.

Nihon-buyo Traditional Japanese Dance

Το Nihon-buyō (日本舞踊, «ιαπωνικός χορός») αναφέρεται στην κλασική ιαπωνική παραστατική τέχνη του χορού.Το Nihon-buyō αναπτύχθηκε από παλαιότερες χορευτικές παραδόσεις όπως το mai και το odori, και αναπτύχθηκε περαιτέρω κατά την πρώιμη περίοδο Έντο (1603–1867), μέσω των χορών kabuki, οι οποίοι συχνά ενσωμάτωσαν στοιχεία από τα παλαιότερα είδη χορού. Αν και ο όρος nihon-buyō σημαίνει “ιαπωνικός χορός”, δεν προορίζεται να αναφέρεται στον ιαπωνικό χορό γενικά, αλλά αναφέρεται σε μερικά είδη χορού όπως το kabuki buyō, που παίζονται στο θέατρο. Το Nihon-buyō διαφέρει από άλλες ποικιλίες ιαπωνικού παραδοσιακού χορού, δεδομένου ότι είναι ένα εκλεπτυσμένο στυλ που προορίζεται ως ψυχαγωγία σε μια δημόσια σκηνή. Ο όρος buyō είναι ένας σύγχρονος όρος που επινοήθηκε κατά την περίοδο Meiji (1868–1911) ως όρος για τον «χορό», και ο συγγραφέας Tsubounchi Shyo πιστεύεται ότι ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο nihon-buyō. Πριν από αυτό, ο χορός αναφερόταν γενικά σύμφωνα με το ιδιαίτερο είδος χορού του, όπως το mai και το odori. 

Μουσική ενότητα του θέματος

Με βάση τις γνώσεις μου για τη μουσική της Ιαπωνίας στο επιλεγμένο βίντεο ακούγονται από την ορχήστρα δύο από τα βασικότερα όργανα της Ιαπωνίας το κότο και το σακουχάτσι. Κατά την άποψή μου, αυτά τα δύο βασικά όργανα παίζονται διότι μπορούν να καθοδηγήσουν τον χορευτή να εκτελέσει τις χορευτικές του κινήσεις νιώθοντας τον ρυθμό και γενικότερα η χρησιμοποίηση του κότο, σακουχάτσι αλλά και του σαμιζέν έχουν σημαντικό ρόλο και στους παραδοσιακούς χορούς της Ιαπωνίας αλλά και στο θέατρό της καθώς ο τρόπος με τον οποίο παίζονται (μέσα στον οποίο περιλαμβάνεται κι ο ρυθμός) συνοδεύει τις κινήσεις του ηθοποιού ή του χορευτή επάνω στην σκηνή δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο κοινό να απολαύσει με έναν ιδιαίτερο τρόπο την παράσταση.

Μέσα από το ταξίδι που μας πρόσφερε το συγκεκριμένο βίντεο γνωρίσαμε την υπέροχη ιαπωνική μουσική όπως και το επίσημο, παραδοσιακό είδος Χορού της το Nihon-buyo. Παράλληλα πληροφορηθήκαμε και για τα κυριότερα μουσικά όργανά της (κότο, σαμιζέν, σακουχάτσι).

Πηγές λινκ:

https://en.wikipedia.org/wiki/Nihon-buy%C5%8D

Ορχήστρα Yayue

Ν. Ν. (Β Θεάτρου), 14 Μαρτίου 2022

Βίντεο: Authentic Chinese Classical Music - Ming Dynasty Court and Taoist music(Yanyue)

Τόπος: Ταϊβάν
Ημερομηνία: 13 Μαρτίου 2015
Κανάλι:Yєu Ɲg นุує ท’

Γενικές πληροφορίες της περιοχής

Η Ταϊβάν είναι νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας. Καταλαμβάνει έκταση 36.197 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της είναι 23.375.314 κάτοικοι, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022. Επίσημη γλώσσα είναι η Βορειοκινεζική, ενώ άλλες ομιλούμενες γλώσσες είναι η Χόκλο ή κοινώς ταϊβανική, η Χάκα και σε μικρότερο βαθμό πολλές αυτόχθονες γλώσσες. Από το καλοκαίρι του 2017 ως επίσημες γραπτές γλώσσες θεωρούνται σε μερικές κοινότητες της χώρας, με έντονη την παρουσία αυτοχθόνων πληθυσμών, και οι αντίστοιχες γλώσσες τους. Το πολίτευμα της Ταϊβάν είναι συνταγματική δημοκρατία. Πρωτεύουσα της χώρας είναι η Ταϊπέι, που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της.

Μουσική Yayue

Το Yayue ήταν ένα είδος κλασικής μουσικής και χορού που εκτελούνταν στη βασιλική αυλή και στους ναούς στην αρχαία Κίνα. Οι βασικές συμβάσεις του yayue καθιερώθηκαν στο Δυτικό Zhou. Ως εκ τούτου, το Yayue θεωρείται στο σύστημα του Κομφουκιανού ως η κατάλληλη μορφή μουσικής που είναι εκλεπτυσμένη, βελτιώνεται και είναι απαραίτητη για την αυτοκαλλιέργεια και μπορεί να συμβολίζει την καλή και σταθερή διακυβέρνηση.

Σημαίνει το είδος της επίσημης τελετουργικής μουσικής που χρησιμοποιείται στο δικαστήριο, όπως καθώς και τελετουργική μουσική σε ναούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που χρησιμοποιούνται στις κομφουκιανές τελετές. Με μια ευρύτερη έννοια, το yayue μπορεί επίσης να σημαίνει μια μορφή κινέζικης μουσικής που διακρίνεται από τη δημοφιλή μορφή μουσικής που ονομάζεται suyue ή “ακαλλιέργητη μουσική” και μπορεί επομένως να περιλαμβάνει μουσική των λογοτεχνών όπως η μουσική Qin.

Όργανα Μουσικής Yayue

Η μουσική Yayue δεν χρησιμοποιεί οποιοδήποτε είδος παραδοσιακών κινεζικών μουσικών οργάνων, αλλά περιλαμβάνει μόνο μια μικρή επιλογή, από τα παλαιότερα, σύμφωνα με τις οκτώ κατηγορίες υλικών που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή τους.

Μετάξι

• Gǔqín – Επτάχορδο

• Sè– 25 έγχορδο ένθετο με κινητές γέφυρες (αρχαίες πηγές λένε 13, 25 ή 50 χορδές).

Μπαμπού

• Dízi– Εγκάρσιο μπαμπού φλάουτο

• Xiāo – Φλάουτο με ακμή

• Chí – Αρχαίο κινέζικο φλάουτο

Ξύλο

• Zhù – Ένα ξύλινο κουτί που λεπταίνει από το κάτω μέρος, που παίζεται χτυπώντας ένα ραβδί στο εσωτερικό και χρησιμοποιείται για να σημαδέψει κτυπήματα ή τμήματα.

• Yǔ – Ένα ξύλινο κρουστό όργανο σκαλισμένο σε σχήμα τίγρης με οδοντωτή πλάτη, που παίζεται περνώντας ένα ραβδί κατά μήκος του και για να σημειώσει τις άκρες των τμημάτων.

Μέταλλο

• Biānzhōng – 16 επίχρυσες χάλκινες καμπάνες κρεμασμένες σε ένα ράφι, χτυπημένες με σφυρί

• Fāngxiǎng – Ένα σύνολο συντονισμένων μεταλλικών πλακών (μεταλλόφωνο)

Νεροκολόκυθο

• Shēng – Ένα ελεύθερο στοματικό όργανο από καλάμι που αποτελείται από ποικίλο αριθμό σωλήνων μπαμπού που εισάγονται σε ένα θάλαμο κολοκύθας με τρύπες στα δάχτυλα

• Yú– Ένα αρχαίο όργανο στο στόμα ελεύθερου καλαμιού παρόμοιο με το σενγκ αλλά γενικά μεγαλύτερο.

Δέρμα

• Gǔ– Τύμπανο

Βίντεο

Το βίντεο μας παρουσιάζει μια αυτοκρατορική ορχήστρα, έξω από έναν ναό. Η ορχήστρα, ντυμένη σε παραδοσιακές φορεσιές μαύρου χρώματος, παίζουν μια χαρμόσυνη μελωδία. Σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι η μουσική αυτή έχει ένα ημίτονο είδος Πεντατονικής κλίμακας.

Σχόλιο του καναλιού >“Αυτή είναι η μουσική της αυλής από τη δυναστεία των Μινγκ. Τώρα παίζεται μόνο στο Taoist Joss Houses στην Κίνα. Είναι ένα πολύ ζωντανό στυλ. Ωστόσο, είναι μια τέχνη που πεθαίνει, καθώς η σύγχρονη κινεζική ορχήστρα γίνεται όλο και πιο κοινή. Αλλά η σύγχρονη κινεζική ορχήστρα είναι γεμάτη δυτική επιρροή, ενώ Yanyue είναι >εγγενής στην Κίνα”.

Επίλογος

Η Yayue είναι πραγματικά ένας πολύ ενδιαφέρον τύπος μουσικής, με υπέροχη μελωδία, καθώς “αρχοντική” είναι η αίσθηση που δίνει στον ακροατή.

Πηγές:

πληροφορίες:
Ταϊβάν - Βικιπαίδεια (wikipedia.org)

Yayue - Wikipedia

εικόνες:
guqin instrument - Αναζήτηση Google

Dizi - Αναζήτηση Google

yu instrument -Αναζήτηση Google

Gǔ instrument - Αναζήτηση Google

Shēng - Αναζήτηση Google

Το Κότο

Ν.Ι. Ζ.Ι. (Β Θεάτρου), 5 Μαρτίου 2022

Βίντεο: Sakura Sakura

Ονόματα καλλιτεχνών: Sakura Sakura · Hiroe Yonekawa · Megumi Yonekawa · Chikatoyo Tsujimoto · Toshiko Yonekawa · Masumi Yonekawa · Goro Yamoguchi Το τραγούδι βγήκε στις: 1973-10-22

Γενικά:

Η Ιαπωνία κατέχει μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες στη μουσική, καθώς η μουσική τους είναι στενά δεμένη με τον χορό, την ποίηση, το θέατρο και την θρησκεία τους.

Βίντεο

Στο Συγκεκριμένο βίντεο ακούγεται το (κανονικά) παραδοσιακό Κινέζικο όργανο το οποίο έχουν υιοθετήσει εδώ και αρκετά χρόνια οι Ιάπωνες. Αυτό το ξύλινο έγχορδο μουσικό όργανο, το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε ότι μοιάζει αρκετά με το αραβικό κανονάκι, βγάζει μια μαγική μελωδία.

Κότο

Κανονάκι

Η ιστορία του Κότο

Ο πρόγονος του κότο είναι το κινέζικο τζένγκ (zheng), από το οποίο το εξέλιξαν οι Ιάπωνες τον 7ο και 8ο αιώνα. Ο πρώτος γνωστός τύπος είχε 5 χορδές αλλά προοδευτικά αυξήθηκαν σε 7 και όταν το πήραν οι Ιάπωνες, είχε 12 και αυξήθηκαν σε 13. Στην πάροδο του χρόνου το όργανο βελτιώθηκε από διάφορους μουσικούς, ένας από τους οποίους είναι και ο Γιαταουχάσι Κένγκυο (Yatsuhashi Kengyō) και ο οποίος αποκαλείται «πατέρας του μοντέρνου κότο» (1614-1685).

Η διαδικασία κατασκευής του Κότο

Το κότο κατασκευάζεται από ξύλο του δέντρου Παυλώνια που φύεται σχεδόν σε όλα τα κράτη της Άπω ανατολής. Η επεξεργασία του ξύλου πριν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του κότο διαφέρει από κατασκευαστή σε κατασκευαστή. Κάποιοι κατασκευαστές παλαιώνουν το ξύλο τοποθετώντας το σε σκεπή σπιτιών για περίπου ένα χρόνο κάποιοι άλλοι για λιγότερο χρονικό διάστημα. Τα κότο συναντώνται σε απλή μορφή, αλλά και ποικιλμένα με εγχάρακτες παραστάσεις από ελεφαντόδοντο, καύκαλο χελώνας, μέταλλο, έβενο και άλλα. Οι γέφυρες που βρίσκονται στις χορδές, είναι κατασκευασμένες από ελεφαντόδοντο, από ξύλο ή και από πλαστικό. Ο ρόλος των γεφυρών είναι, με την μετατόπισή τους να μεταβάλουν τον τόνο της χορδής. Οι χορδές του είναι φτιαγμένες από διάφορα υλικά, όπως πλαστικό και μετάξι. Όλα αυτά το βοηθάνε να γίνει τόσο όμορφο.

Yoko Nagayama 長山 洋子, στο κανάλι Green Light Studio

Βίντεο: Japanese Tradition guitar, shamisen. Song by Yoko Nagayama

Ιαπωνία, γενικές πληροφορίες

Η Ιαπωνία είναι νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας. Είναι μία από τις ισχυρότερες βιομηχανικές χώρες και μαζί με άλλες αποτελούν μία ισχυρή βιομηχανική και εμπορική ζώνη. Η μαγευτική φύση και η ιαπωνική κουλτούρα θα σας συναρπάσει.

Ιαπωνική κουλτούρα

Οι κουλτούρες των λαών της Ανατολής διαφέρουν. Η Ινδία, η Κίνα και η Ιαπώνια έχουν τους δικούς τους κώδικες συμπεριφοράς όπου σε ευρωπαικές χώρες, μπορεί να μην σημαίνουν απολύτως τίποτα ή έστω να μην είναι και τίποτα το τρομερό. Πολλοί είναι αυτοί που βρίσκουν τους Ιάπωνες παράξενους, και η αλήθεια είναι πως η Ιαπωνία αποτελεί μία παράξενη υπόθεση. Οι Ιάπωνες έχουν διαφορετικό τρόπο ζωής και η κουλτούρα τους μας φαίνεται πολλές φόρες υπερβολική και αποκρουστική, όμως η κουλτούρα της κάθε χώρας είναι αυτή που την κάνει ξεχωριστή.

Η λαική μουσική της Ιαπωνίας, της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, ειναι εκλεκτική και ποικίλη. Μαρτυρίες αναφέρουν οτι η ύπαρξη μουσικής στην χώρα, χρονολογούνται στην 3η χιλιετία π.Χ .Έχει κοίνα χαρακτηριστικά με την μουσική της Κίνας και έχει επηρεαστεί από τις Βουδιστικές μουσικές. Η Ιαπωνική μουσικη είναι στενά δεμένη με τον χώρο, την ποίηση, το θέατρο και γενικότερα τις τέχνες, όμως πρωταρχικό ρόλο παίζει η φωνή. Επιπλέον, είναι κυρίως δεμένη με την θρησκεία.

Ιαπωνική θρησκεία

Η Ιαπωνική θρησκεία αποτελεί σύνθεση τρειών κυρίων θρησκείων: του Σίντο, του Βουδισμού και του Κουμφουκιανισμού. Στην Ιαπωνία οι θρησκευτικές πίστες, οι παραδόσεις και τα κινήματα επηρέαζαν τις συνήθειες και την καθημερινότητά τους.

Πεντάγθογγες κλίμακες

Τον 19ο αίωνα εισήχθη η δυτική κλασσική μουσική, όπου στα σημερινά χρόνια του ιαπωνικού πολιτισμου αλλά και σε παγκόσμια κλίμακα, αποτελεί ένα αναπόσπαστο τμήμα του. Την δομή της ιαπωνικής μουσικής δεν την συναντάμε συχνά αφού οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν πεντάφθογγες κλίμακες. Κύριο χαρακτηριστικό της ιαπωνικής μουσικής όπως κι στις υπόλοιπες χώρες της Ανατολής, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, είναι η δομή της. Με τον όρο δομή, αναφερομαστε στην κλίμακα. Οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν κλίμακες με πέντε νότες αντί για επτά, όπως μάλιστα συνηθίζεται. Οι πεντατονικές κλίμακες χωρίζονται σε δύο κατηγοριές. Η μία είναι χωρίς ημιτόνια και η δευτέρη με ημιτόνια. Όταν λέμε χώρις ημιτόνια, αναφερόμαστε κυρίως στην Κίνα, ενώ οταν λέμε με ημιτόνια αναφερόμαστε κυρίως στην Ινδονησία.

Μουσική σχετικά με το βίντεο

Στο βίντεο, παρακολουθούμε την καλλιτέχνη 長山 洋子, να τραγουδάει το τραγούδι じょんから女節（ニュー・バージョン）, τον Σεπτέμβριο του 2013 στην Ιαπώνια. Επιπλέον ακούμε το παραδοσιακό ιαπωνικό όργανο, όπου θυμίζει κιθάρα και έχει τρεις χορδές, κι ονομάζετε shamisen.

To shamisen σημαίνει τρεις χορδές. Έχει ένα ορθογώνιο ηχείο όπου καλύπτεται από δέρμα, έτσι ώστε να έχουμε μία καλύτερη ακουστική εμπειρία, αφού ενισχύεται ο ήχος. Μερικά άλλα παραδοσιακά όργανα της χώρας εκτός απο το shamisen, είναι το κότο και το σακουχάσι. Το κοτό έχει 13 χορδές, ενώ το σακουχάσι χρησιμοποιούνταν παλαιότερα από τους Βουδιστές ως βοηθητικό όργανο στον διαλογισμό.

Στο βίντεο, η καλλιτέχνης φοράει έναν μακρύ κόκκινο μανδύα, όπου φτάνει ως τον αστράγαλο. Επιπρόσθετα, έχει χρυσές λεπτομέρειες στο κάτω μέρος του μανδύα, αλλά και στο κάτω μέρος των μανικιών. Τέλος, ο μανδύας συνδιάζεται με μία ζώνη επίσης χρυσή στην μέση και η τραγουδίστρια έχει κάνει ένα ιδιαίτερα περίτεχνο χτένισμα στα μαλλιά της. Λόγω του μήκους του μανδύα είναι δύσκολο να διακρίνουμε τα παππούτσια της. Με τα παραπάνω λόγια, συμπαιρένουμε πως οι Ιάπωνες έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής, ή αλλιως lifestyle. Η διαφορετικότητά τους διακρίνεται σε κάθε τομή, ιδιαίτερα σε αυτόν της τέχνης. Θα μπορούσαμε να πούμε όμως ότι η διαφορετικότητά τους, τους κάνει ξεχωριστους.

Lantern Festival gala 2019: Παραδοσιακή κινεζική μουσική

Ρ. Ε. (Β Θεάτρου), 3 Μαρτίου 2022

Βίντεο: Lantern Festival gala 2019

Το φεστιβάλ διεξάγεται στην Κίνα. Η ημερομηνία που ανέβηκε το συγκεκριμένο βίντεο ήταν στις 19 Φεβρουαρίου του 2019. Το κανάλι είναι το CGTV.

Γενικές πληροφορίες

Από την 5η χιλιετηρίδα, η μουσική κατείχε πολύ σημαντικό ρόλο στην αρχαία Κίνα. Αποτελούσε μέρος του φιλοσοφικού τους συστήματος και χρησίμευε στην καλή διοίκηση του κράτους, γι’ αυτό και η σύνθεσή της αποτελούσε αποκλειστικό προνόμιο του αυτοκράτορα. Σημαντική επίσης θέση είχε η μουσική και στο κινέζικο θέατρο, όπου μαζί με το λόγο και την παντομίμα αποτελούσε ένα αδιαίρετο σύνολο. Ήδη στη 2η χιλιετία π.Χ. αναφέρεται ένα σύστημα μουσικής σημειογραφίας το οποίο χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Πλήθος μουσικών οργάνων έχουν βρεθεί σε ανασκαφές, γεγονός που δείχνει τον ενεργό ρόλο της μουσικής στις αρχαίες κινέζικες κοινωνίες. Οι συμβολισμοί είναι ένα χαρακτηριστικό της δομής της κινέζικης μουσικής και ο μύθος παίζει σημαντικό ρόλο στους κανόνες οργάνωσής της.

Φεστιβάλ Λάντερν

Το φεστιβάλ Λάντερν ή αλλιώς στα ελληνικά φεστιβάλ Φαναριών γιορτάζεται στην Κίνα για να τιμήσει τους νεκρούς προγόνους τους τη 15η ημέρα του πρώτου μήνα (Γιούαν) του σεληνιακού ημερολογίου. Είναι ένα ευχάριστο γεγονός για την χώρα αφού εκεί μπορεί κανείς να απελευθερώσει το φανάρι του και ναι ακούσει παραδοσιακή κινέζικη μουσική.

Για το βίντεο

Το επίκεντρο του βίντεο είναι η παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα όλων των ειδών. Στη σκηνή ανέβηκαν κινέζικα όργανα και οι μουσικοί έπαιξαν ένα χαρούμενο μουσικό κομμάτι με τα πιο δημοφιλή παραδοσιακά έγχορδα όργανα: Guzheng, Erhu, Zhudi και Pipa.

Όργανα

Το  guzheng είναι ένα κινεζικό νυκτό έγχορδο. Το σύγχρονο guzheng έχει συνήθως 21, 25 ή 26 χορδές, έχει μήκος 64 ίντσες (1,6 m) και είναι κουρδισμένο σε μια μεγάλη πεντατονική κλίμακα. Διαθέτει μεγάλο ηχητικό ηχείο από ξύλο Paulownia. Οι παίκτες Guzheng φορούν συχνά δακτυλικές λαβές από υλικά όπως από κέλυφος χελώνας ή ελεφαντόδοντο στο ένα ή και στα δύο χέρια.

Το erhu είναι ένα δίχορδο μουσικό όργανο, πιο συγκεκριμένα ένα βιολί με ακίδα και μερικές φορές είναι γνωστό στον δυτικό κόσμο ως κινέζικο βιολί.

Το zhudi είναι ένα φλάουτο από μπαμπού που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινέζικη μουσική. Ένα από τα καθοριστικά χαρακτηριστικά του οργάνου είναι η χρήση dimo - μια λεπτή μεμβράνη που καλύπτει μια από τις τρύπες. Αυτή η μεμβράνη δονείται όταν παίζεται το φλάουτο.

Η pipa, είναι ένα παραδοσιακό κινέζικο μουσικό όργανο, που ανήκει στην κατηγορία των νυκτών οργάνων. Μερικές φορές αποκαλείται “κινέζικο λαούτο ”, το όργανο έχει ένα ξύλινο σώμα σε σχήμα αχλαδιού.

Συμπεράσματα- Επίλογος

Οι Κινέζοι μουσικοί εμπνέονται από τη αρμονία της φύσης. Παράγουν ήχους που ακούν στη φύση: τον ήχο του αέρα στα φύλλα των δέντρων, στο χορτάρι, του νερού στο ρυάκι, το κελάηδημα των πουλιών κλπ. Αυτή η μουσική έχει την ικανότητα να αγγίζει την ψυχή του ανθρώπου, να την εξυψώνει, να την απομακρύνει από την ύλη και να την ηρεμεί, να την παρηγορεί, να της δίνει δύναμη και ενέργεια. Φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στη φύση.

Λινκ:

http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2300/Mousiki_B-Gymnasiou_html-empl/index3.html

https://el.wikipedia.org/wiki/Κινέζικη_μουσική

https://en.wikipedia.org/wiki/Guzheng

https://en.wikipedia.org/wiki/Erhu

Ιαπωνία, Nihon-buyo

Χ. Π. (Β Θεάτρου), 13 Μαρτίου 2022

Βίντεο: Nihon-buyo Traditional Japanese Dancer with Koto, Shamisen and Shakuhachi Players

Βιντεογράφος: Contraband Entertainment
ΓΕΓΟΝΟΣ : ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

“Η λαϊκή μουσική της Ιαπωνίας, της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, έχει κοινά χαρακτηριστικά με τις μουσικές της Κίνας, του Θιβέτ και έχει επηρεαστεί γενικά από όλες τις Βουδιστικές μουσικές. Η μουσική τους είναι στενά δεμένη με τον χώρο, την ποίηση, το θέατρο και την θρησκεία.”

Γενικές Πληροφορίες

Η Ιαπωνία είναι νησιωτική χώρα της Ανατολικής Ασίας. Οι Ιάπωνες ή Νιχόν-τζιν (日本人) την αποκαλούν Νιχόν (Nihon) ή Νιππόν (Nippon) και το όνομά της είναι συνδυασμός δύο ιδεογραμμάτων, που σημαίνουν ήλιος και αρχή αντίστοιχα. Είναι γνωστή επίσης ως Χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Εκτείνεται σε μεγάλο μέρος του Ιαπωνικού Αρχιπελάγους, στον βορειοδυτικό Ειρηνικό ωκεανό και κατά μήκος των ακτών της Ρωσίας και της Κορέας, από τις οποίες χωρίζεται από τη Θάλασσα της Ιαπωνίας. Αποτελείται από τέσσερα μεγάλα νησιά, Χοκκάιντο, Σικόκου, Κιούσου και Χονσού, τα οποία συνοδεύονται επίσης από χιλιάδες μικρότερα (για την ακρίβεια το αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας αποτελείται από 6.852 νησιά). Τα περισσότερα από αυτά είναι ορεινά και ηφαιστειακά· για παράδειγμα η ψηλότερη κορυφή της Ιαπωνίας το όρος Φούτζι, είναι ηφαίστειο. Έχει πληθυσμό 125.570.000 κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2021 και συνολική έκταση 377.972 τ.χλμ. Η μεγαλύτερη πόλη της Ιαπωνίας και εκ των πραγμάτων πρωτεύουσα είναι το Τόκιο, το οποίο μαζί με τη μητροπολιτική περιοχή έχει περισσότερους των 30 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι η μεγαλύτερη Μητροπολιτική Περιοχή στον κόσμο. Οι Ιάπωνες αποτελούν το 98,5% του πληθυσμού της χώρας. Από την μεταρρύθμιση του 1947, η χώρα έχει έναν Αυτοκράτορα και εκλεγμένο κοινοβούλιο που ονομάζεται Εθνική Δίαιτα.

Ειδικές Πληροφορίες

Το Nihon-buyō (日本舞踊,. «Ιαπωνικός χορός») αναφέρεται στην κλασική ιαπωνική παραστατική τέχνη του χορού. Το Nihon-buyō αναπτύχθηκε από παλαιότερες χορευτικές παραδόσεις όπως το mai και το odori, και αναπτύχθηκε περαιτέρω κατά την πρώιμη περίοδο Έντο (1603–1867), μέσω των χορών kabuki, οι οποίοι συχνά ενσωμάτωσαν στοιχεία από τα παλαιότερα είδη χορού. Αν και ο όρος nihon-buyō σημαίνει “ιαπωνικός χορός”, δεν προορίζεται να αναφέρεται στον ιαπωνικό χορό γενικά, αλλά αναφέρεται σε μερικά είδη χορού όπως το kabuki buyō, τα οποία παίζονται στο θέατρο. Το Nihon-buyō διαφέρει από άλλες ποικιλίες του ιαπωνικού παραδοσιακού χορού, καθώς πρόκειται για ένα εκλεπτυσμένο στυλ που προορίζεται ως ψυχαγωγία σε δημόσια σκηνή. Ο όρος buyō είναι ένας σύγχρονος όρος που επινοήθηκε κατά την περίοδο Meiji (1868–1911) ως όρος για τον «χορό», και ο συγγραφέας Tsubouchi Shōyō πιστεύεται ότι ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο nihon-buyō. Πριν από αυτό, ο χορός αναφερόταν γενικά σύμφωνα με το ιδιαίτερο είδος χορού του, όπως το mai και το odori. Ο όρος είναι ένας συνδυασμός των χαρακτήρων mai (舞), που μπορεί επίσης να προφερθεί bu, και odori (踊), που μπορεί επίσης να προφερθεί yō. Ο Shōyō σκόπευε το nihon-buyō να είναι ένας όρος για το Furigoto Geki (振事劇), μια μορφή χορευτικού δράματος σε έργα καμπούκι, αλλά ο όρος έχει πλέον αναπτυχθεί για να καλύπτει πολλά ιαπωνικά στυλ χορού, συμπεριλαμβανομένης της μοντέρνας μορφής χορού sosaku buyō. Ως είδος χορού που έχει πολλαπλές επιρροές, δανείζεται από πολλές διαφορετικές χορευτικές παραδόσεις που αναπτύχθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, επικαλύπτεται με το θέατρο και έχει πολλές διαφορετικές σχολές, υπάρχει κάποια δυσκολία στον ορισμό και την κατηγοριοποίηση του nihon-buyō. Το ντύσημο τους είναι εντυπωσιακό καθώς περιέχει πληθόρα χρωμάτων και σχεδίων.

Κότο

Το κότο (箏) είναι Ιαπωνικό έγχορδο παραδοσιακό μουσικό όργανο. Αποτελεί εξέλιξη του κινέζικου τζένγκ (zheng), και είναι παρόμοιο με το γιάτγκα (yatga)από την Μογγολία, του Κορεάτικου γκαγιαγκέουμ (gayageum) και του Βιερτναμέζικου νταν τραν (dan tranh). Αποτελεί το πλέον αναγνωρίσιμο όργανο της Ιαπωνίας και θεωρείται το εθνικό της όργανο. Ο πρόγονος του κότο είναι το κινέζικο τζένγκ (zheng), από το οποίο το εξέλιξαν οι Ιάπωνες τον 7ο και 8ο αιώνα. Ο πρώτος γνωστός τύπος είχε 5 χορδές αλλά προοδευτικά αυξήθηκαν σε 7 και όταν το πήραν οι Ιάπωνες, είχε 12 και αυξήθηκαν σε 13. Στην πάροδο του χρόνου το όργανο βελτιώθηκε από διάφορους μουσικούς, ένας από τους οποίους είναι και ο Γιαταουχάσι Κένγκυο (Yatsuhashi Kengyō) και ο οποίος αποκαλείται «πατέρας του μοντέρνου κότο» (1614-1685). Η Ιαπωνέζα μουσικός Κέικο Νοσάκα (Keiko Nosaka) που το 2002 κέρδισε το μεγάλο βραβείο μουσικής του Ιαπωνικού Υπουργείου Πολιτισμού, αισθανόμενη περιορισμένη παίζοντας σε ένα κότο με μόνο 13 χορδές, επινόησε νέο τύπο οργάνου με 20 η και περισσότερες χορδές.

Shamisen

Το shamisen (三味線), επίσης γνωστό ως sangen (三絃) ή samisen (όλα σημαίνουν “τρεις χορδές”), είναι ένα τρίχορδο παραδοσιακό ιαπωνικό μουσικό όργανο που προέρχεται από το κινεζικό όργανο sanxian. Παίζεται με ένα πλέγμα που λέγεται μπαχί. Η ιαπωνική προφορά είναι συνήθως shamisen, αλλά μερικές φορές jamisen όταν χρησιμοποιείται ως επίθημα, σύμφωνα με την κανονική αλλαγή ήχου (π.χ. tsugaru-jamisen). Στις δυτικές ιαπωνικές διαλέκτους και σε αρκετές πηγές της περιόδου Έντο, γράφεται και προφέρεται ως samisen. Η κατασκευή του shamisen ποικίλλει σε σχήμα, ανάλογα με το είδος στο οποίο χρησιμοποιείται. Το όργανο που χρησιμοποιείται για να συνοδεύει το kabuki έχει λεπτό λαιμό, διευκολύνοντας τις ευέλικτες και δεξιοτεχνικές απαιτήσεις αυτού του είδους. Αυτό που χρησιμοποιείται για να συνοδεύει κουκλοθέατρα και λαϊκά τραγούδια έχει αντ ’αυτού πιο μακρύ και χοντρό λαιμό, για να ταιριάζει με την πιο δυνατή μουσική αυτών των ειδών.

Shakuhachi

Το shakuhachi (Ιαπωνικά: 尺八, προφέρεται [ɕakɯhat͡ɕi], κινέζικα: 尺八, πινγίν: chǐbā) είναι ένα ιαπωνικό και αρχαίο κινέζικο διάμηκες φλάουτο που φουσκώνεται στο άκρο που είναι κατασκευασμένο από μπαμπού. Το φλάουτο από μπαμπού, γνωστό τώρα ως «shakuhachi» αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία τον 16ο αιώνα και ονομάζεται fuke shakuhachi (普化尺八). Ένα φλάουτο από μπαμπού γνωστό ως kodai shakuhachi (古代尺八, αρχαίο shakuhachi), το οποίο είναι αρκετά διαφορετικό από το σημερινό στυλ shakuhachi, εισήχθη στην Ιαπωνία από την Κίνα τον 7ο αιώνα και πέθανε τον 10ο αιώνα. Μετά από μια μακρά κενή περίοδο, το hitoyogiri shakuhachi (一節切尺八) εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα, και στη συνέχεια τον 16ο αιώνα, το fuke shakuhachi αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία. Το fuke shakuhachi άκμασε τον 18ο αιώνα κατά την περίοδο Edo, και τελικά το hitoyogiri shakuhachi επίσης πέθανε. Το Fuke shakuhachi που αναπτύχθηκε στην Ιαπωνία είναι μακρύτερο και παχύτερο από το Kodai shakuhachi και έχει μια τρύπα δαχτύλου λιγότερη. Είναι μακρύτερο και παχύτερο από το hitoyogiri shakuhachi και είναι ανώτερο σε όγκο, εύρος, κλίμακα και ποιότητα τόνου. Σήμερα, δεδομένου ότι το shakuhachi αναφέρεται γενικά μόνο στο fuke shakuhachi, η θεωρία ότι το shakuhachi είναι ένα όργανο μοναδικό στην Ιαπωνία είναι ευρέως αποδεκτή. Το shakuhachi είναι παραδοσιακά κατασκευασμένο από μπαμπού, αλλά υπάρχουν πλέον εκδόσεις σε ABS και σκληρά ξύλα. Χρησιμοποιήθηκε από τους μοναχούς του Fuke Zen του Ζεν Βουδισμού στην πρακτική του suizen (διαλογισμός φυσήματος). Το όργανο είναι συντονισμένο στην ελάσσονα πεντατονική κλίμακα.

Περιγραφή βίντεο

Στο βίντεο παρατηρούμε μία γυναίκα με παραδοσιακή φορεσιά η οποία είναι περίτεχνη και με πολύχρωμα σχέδια. Χορεύει τον χορό Nihon-buyō ενώ από τα πρώτα δευτερόλεπτα μπορούμε να διακρίνουμε την μελωδία από τα όργανα Koto, Shamisen και Shakuhachi.

Πηγές:

• youtube (το βίντεο),

• Wikipedia (πληροφορίες για την Ιαπωνία, τα όργανα)